چقدر اتفاقات زندگیت رو دوست داری؟ آیا فقط اتفاقات خوشایند و لذت‌بخش و قله‌های موفقیت رو دوست داری، یا تمام اتفاقات زندگیت رو بخشی از طرحی الهی می‌بینی و در اتفاقات ناخوشایند هم به دنبال رشد و درس می‌گردی و دره‌های زندگیت رو کامل‌کننده‌ی قله‌های زندگیت می‌شناسی؟
خیلی وقت‌ها چیز‌هایی رو دوست نداریم و آرزو می‌کنیم نباشن در حالی که خداوند در کتاب آسمانی بار‌ها گفته، خدا خیر تو رو از خودت بهتر می‌دونه. چرا به خداوند اعتماد نمی‌کنیم؟! چه بسیار چیز‌هایی که ازشون لذت می‌بریم و برامون خوشایند هستن اما خیر ما در اون نیست. خداوند همواره حفاظت ما رو به عهده گرفته و حفاظت یعنی هر چی که خیر یک نفره براش بخوای، نه لزوماً چیزی که اون فکر می‌کنه براش خوبه! بعضی از عزیزان می‌پرسن اتفاقات ناخوشایند اگه خواست خداست پس یعنی ما اون رو جذب یا خلق نکردیم؟ پاسخ من اینه، هر کسی سهم خودش رو انجام بده، شما با تمرکز بر خواسته‌ها، با تلاش برای حرکت در مسیر خواست و اراده‌ی خداوند، بهترین سعی و کوششتون رو انجام بدید. در هر اتفاقی به دنبال درس و رشد بگردید، اما نتیجه رو به خداوند بسپارید. مسیر معنوی پر از پارادوکسه و کاری که ما انجام می‌دیم تمرکز بر نقش خودمونه! خداوند هم در این مسیر حمایت، حفاظت و هدایت ما رو به عهده گرفته و چه محافظ و مراقبی بهتر از او می‌خواهیم که حمایتمون کنه.
لطفاً زندگی رو همانگونه که هست دوست داشته باشید، در مقابل اتفاقات ناخوشایند نقش خودتون رو به بهترین وجه برای درس گرفتن، رشد کردن و برطرف کردنش به کار بگیرید، اما این به این معنا نیست که احساس بدی نسبت به اون داشته باشید و از فرکانس شکرگزاری خارج بشید.
تمام نکته همینه: در هر شرایطی شکرگزار باشید.
در بلا هم می‌چشم لذات او
مات اویم مات اویم مات او
۱- آیا روزهاتون رو در فرکانس عشق و شکرگزاری می‌گذرونید؟
۲- چقدر پذیرش اتفاقات مختلف زندگی رو دارید؟
۳- برداشت شما از این متن چه بود؟