بخشی از رشد معنوی و رسیدن به هوشیاری، دقیقاً آگاهی از ناآگاهی و خوابیه که از اون بیدار شدید یا به نوعی هنوز در اون حضور دارید! در حقیقت بسیاری از مردم ناآگاه و در خواب هستند، نه خواب فیزیکی که در خوابی عمیق و هیپنوتیزمی، اما نکته‌ی مهم اینه که به این خواب واقف نیستند! یعنی وقتی ندونی که در خواب هستی، دیگه باقی اتفاقاتی که تجربه می‌کنید نمی‌تونه در فرکانس بیداری و هوشیاری باشه! وقتی به خواب بودن خودتون آگاه نباشید همون ذهنی که شما رو به خواب فرو برده، بازی رو به دست می‌گیره و ادامه می‌ده، اما وقتی آگاه باشی که این بازی ذهنه، ورود به فرکانس بیداری و هر روز بیدارتر شدن ممکن میشه. وقتی نور آگاهی به بازی‌های ذهن بتابه، دیگه نمی‌تونه شما رو فریب بده. در حقیقت آموزش‌ها در بسیاری از موارد همین کار رو می‌کنند، اگر با مرور و درک اون‌ها نور آگاهی رو بر بازی‌های ذهن بتابونید، به‌صورت اتوماتیک بیدار و هوشیار میشید.
اگر بدونید صدایی که در سر شماست، شما نیستید، بلکه اون صدای ذهنه و شما شنونده هستید، در حقیقت این صدا فرصت فریب دادن شما رو در بسیاری از موارد از دست می‌ده! وقتی آگاه بشید که کل زندگی یک بازی و یک خواب کوتاه بیشتر نیست، تمام اعمال و افکار و رفتار شما تغییر می‌کنه، وقتی بدونید اینجا مسافر هستید، نوع عملکرد و برخورد شما بسیار متفاوت خواهد بود. همینطور وقتی بدونید شما همه چیز رو نمی‌دونید، این خودش یک برتری بسیار بزرگه که دریچه‌های دانستن رو به روی شما باز می‌کنه. وقتی بدونید توانایی شما محدوده، همین امر شما رو به سمت کمک گرفتن هدایت می‌کنه. پس لطفاً حتی قدر آگاهی از ناآگاهی یا درک محدودیت‌ها و ناتوانی‌هاتون رو بدونید.
۱- لطفاً تجربه‌ی خودتون رو در مورد این مطلب بنویسید.