برای رشد معنوی، یکی از مهمترین نگاههایی که باید به دست بیاریم درک این نکتهی مهمه:
هر خیری که در این زندگی به ما میرسه از جانب خداست و هر چیزی غیر از اون اتفاق میافته، حاصل اعمال خود ماست! رسیدن به این درک باعث میشه هرگز مغرور نشیم و از طرفی باعث میشه که ذهن نتونه ما رو فریب بده و مظلومنمایی کنه. تصور کنید که تمرین کنیم در تمام لحظاتمون با این نگاه زندگی کنیم، اونوقت یاد میگیریم دائماً شکرگزار باشیم. یاد میگیریم منم منم نکنیم و درک کنیم که تمام آنچه که به خوبی انجام دادیم، آنچه که به دست آوردیم و همهی موفقیتهای ما، در واقع از جانب خداست! این ما رو به یک فروتنی و آرامش عمیق میرسونه و ذهن و نفس ما رو خلع سلاح میکنه.
از طرفی وقتی درک کنیم که خطاهای ما و اشتباهات خودمونه که نتایجی ناخوشایند رو برای ما میسازه، به جای فرافکنی و مظلومنمایی این فرصت رو به دست میآوریم که اونها رو پیدا کنیم و تلاش کنیم اشتباهاتمون رو تکرار نکنیم. این مسئله ما رو به نسخهای بهتر از خودمون تبدیل میکنه و باعث میشه خطاهای کمتری مرتکب بشیم.
۱- به نظر شما جهانبینی و نگاهی که در مورد اون صحبت شد، چه تغییراتی در زندگی شما ایجاد میکنه؟