شب گذشته از رنجش گفتیم و از آگاهی و هوشیاری تک‌تک شما عزیزان در پاسخ‌هایی که به چکاپ دادید لذت بردم. رنجش یکی از غبار‌های مهمیه که باید از قلبمون پاک کنیم و دانستن نقش خودمون باعث میشه این پاکسازی بسیار بسیار ساده‌تر اتفاق بیفته. در حقیقت وقتی به این درک رسیده باشیم که ما مسئول تمام بخش‌های زندگی‌مون هستیم و از مقصر دونستن دیگران دست برداریم، مسیر تازه‌ای در رشد معنوی ما باز میشه.
عزیزی گفته بودن اگر در این رنجش هیچ نقشی نداشتیم چه؟! پاسخ کامل این سؤال رو در دوره‌ی از رنجش تا بخشش دادیم، اما از نگاهی دیگه پاسخ می‌دم:
دوست خوبم، حمل یک احساس که هیچ فایده‌ای نداره خودش نقش نیست؟! جذب یک اتفاق ناخواسته به زندگی‌تون چطور؟ این‌ها خودشون نقش هستند، شما می‌تونستید از اون شرایط عبور کنید و قلبتون رو به سمی به نام رنجش و کینه آلوده نکنید! ما به دنبال نقش دیگران نیستیم، معناش این نیست که اون‌ها بی‌گناهن، فقط گناه و نقش اون‌ها در حوزه‌ی کار ما نیست، اون به خودشون و خداوند مربوط میشه! ما برای ر‌هایی از این سم باید خودمون رو پاکسازی کنیم. این بسیار مهمه که درک کنیم هدف ما برای درک نقش خودمون، ر‌هایی از احساسیه که اصلاً نباید حمل می‌شد!
در مورد مقوله‌ی حمل احساسات مختلف از ده‌ها زاویه صحبت کردیم و بار‌ها خدمت شما عزیزانم عرض کردم، احساسات حمل کردنی نیستند. ترس از ارتفاع الآن نباید با شما باشه! فقط در ارتفاعه که باید این ترس به سراغ شما بیاد و اتفاقاً برای احتیاط بیشتر خیلی کاربردیه. در مورد رنجش هم همینطوره، این یک اعلان شرایط نادرست بود که قلبتون به شما اعلام کرد. قلب شما گفت که نباید در این شرایط باشید، چیزی باید عوض بشه و رنجیده‌خاطر شد، همین! باید از شرایط خارج می‌شدید یا اگر می‌تونستید اون رو تغییر می‌دادید و تمام! چرا باید یک عمر چنین حسی همراه شما باشه؟!
داستان زیبایی از دو راهب بودایی شنیدم که می‌خواستند از رودخانه‌ای عبور کنند. دخترکی از اون‌ها خواست که کمکش کنند تا از رودخانه عبور کنه، یکی از راهب‌ها دخترک را بر دوش گرفت و از رودخانه عبور داد. یک هفته از ماجرا گذشت و راهب دوم از اولی پرسید به نظرت تو گناه نکردی که دخترک رو بر دوش خودت حمل کردی؟ این خلاف قوانین ما نبود؟ راهب اول حرف زیبایی زد: او گفت: اگر خطایی هم کردم، یک دقیقه طول کشید، اما تو الآن یک هفته است که دخترک رو بر دوش خودت حمل می‌کنی و در حال خطا کردنی!
واقعیت اینه: گذشتن، هنر بزرگ دانشجویان رشد معنویه! باید بیاموزید که چگونه از احساسات و شرایط عبور کنید و بار اضافه با خود حمل نکنید. برای این کار نیاز دارید که قلبتون رو پاک کنید و در لحظه‌ی حال حاضر باشید.
۱- آیا حمل احساسات فایده‌ای هم داره؟
۲- از نظر شما فایده‌ی ر‌ها کردن رنجش‌ها، ترس‌ها، احساس گناه و خجالت غیر واقعی و بار‌های اینچنینی چیه؟