در مورد نواقص اخلاقی و جایگزینی اون‌ها با اصول روحانی صحبت کردیم، از شما می‌خوام که این صحبت و آگاهی رو به عمل تبدیل کنید. یک نقص اخلاقی رو انتخاب کنید، طمع، تنبلی، غرور، حسد، ناصادقی، شهوت‌رانی و … و نقطه‌ی مقابل اون رو انتخاب کنید و هر روز با خودتون عهد ببندید بیشتر و بیشتر اون اصل روحانی رو در زندگی‌تون جاری کنید. در راه توقف نواقص اخلاقی، یک مسئله‌ی بسیار مهم رو به خاطر بسپارید: فقط خداونده که می‌تونه نواقص اخلاقی رو در ما متوقف کنه، لطفاً به هیچ وجه در مورد توقف یک نقص اخلاقی و کنار گذاشتن و عدم استفاده از اون مغرور نشید. لطفاً در این زمینه همواره کمک خداوند رو درخواست کنید و به خاطر بسپارید: «تنها قدرتی که می‌تونه نواقص اخلاقی رو در وجود ما از فعالیت باز بداره، خداونده».
باید تمرین کنیم که غرور و ادعا رو کنار بگذاریم و تمرین کنیم که در بخش‌های مختلف زندگی‌مون خداوند رو دعوت کنیم و همواره به خاطر بسپاریم که اگر به قدر پلک زدنی حمایت، هدایت و حفاظت خداوند رو نداشته باشیم، هیچ چیز از ما باقی نخواهد ماند. تمرین دیگری هم خدمت شما عزیزانم ارائه می‌کنم: روی کلمه‌ی «من» بیشتر دقت کنید، در طول روز این کلمه رو چند بار و کجا‌ها استفاده می‌کنید، بر روی این کلمه دقیق بشید و میزان و نوع استفاده‌ی خودتون رو تشخیص بدید، آیا وقتی از این «من» صحبت می‌کنید، اون من واقعی و ذات الهی شماست که در حال پراکندن نور خداوند و عشقه، یا اون «من ذهنی، نفس، ایگو (یا به هر اسمی که اون رو می‌شناسید)» داره صحبت می‌کنه؟
۱- در چه بخش‌هایی از زندگی‌تون خداوند رو مستقیماً دعوت می‌کنید و از او کمک می‌خواهید؟
۲- چقدر از واژه‌ی «من» استفاده می‌کنید؟ در حقیقت کدام منِ شما، در طول روز بیشتر خودش رو نشون می‌ده؟