شهود یا ذهن

چقدر سؤالات قشنگی کردید و فکر می‌کنم پاسخ دادن به سؤالاتتون در مورد صدای ذهن خودش چندین چکاپ شبانه طول بکشه و بحثیه که واقعاً ارزشش رو داره که بهش بپردازیم.
چطور صدای قلب و شهودمون رو از صدای ذهنمون تشخیص بدیم؟ صدای شهود از لحظه‌ی حال حرف می‌زنه، ذهن از گذشته و آینده. صدای شهود فقط از عشق و با عشق حرف می‌زنه، صدای ذهن از غم و ترس و رنجش و احساس گناه و… صدای شهود از فراوانی و برکت و بیکران بودن نعمات حرف می‌زنه، صدای ذهن از کمبود (و این نشانه‌ی مهمیه، صدای ذهن دائماً از فقر و کمبود و نمی‌تونم و نمی‌شه و نیست حرف می‌زنه!)، صدای شهود تو رو به رشد و تغییر فرا می‌خونه، صدای ذهن تو رو از تغییر می‌ترسونه و مقاومت می‌کنه. صدای شهود آرام و شادت می‌کنه، صدای ذهن بیقرار و نا آرامت می‌کنه. از این تفاوت‌ها میشه‌ یه کتاب نوشت اما با کلامی از مولانا تمامش می‌کنم: هر ندایی که تو را بالا کشید/ آن ندا میدان که از بالا رسید! این راه تشخیص قشنگیه، این که ببینی از تو چی می‌خواد! اگه خیر بود، اگه خوب بود، اگه باعث رشد بود، صدای شهود و ندای خداونده، اگر غیر از این بود صدای ذهنه!
لطفاً روی تشخیصش تمرکز کنید، بهش دقت کنید، اون رو در این معیار‌ها بگنجونید و باهاش آشنا بشید، اما سخت نگیرید و وسواسی عمل نکنید، قضاوت نکنید، حتی سعی نکنید ساکتش کنید. همین که تشخیص بدید که این صدا شما نیستید قدم بزرگیه! کافیه از روی دستوراتش عمل نکنیم. حتی یک تمرین فوق‌العاده وجود داره: بر خلاف درخواست‌های صدای ذهنتون عمل کنید، نتیجه معجزه‌آسا خواهد بود، تغییرات عالی، انرژی‌های جدید و نتایج شگفت‌انگیز دیگه!

۱- لطفاً در مورد صدای ذهن و مطلبی که خوندید جمع‌بندی و نظرتون رو بنویسید.