چرا نتیجه‌گرا نباشم

دیشب در مورد نتیجه‌گرایی صحبت کردیم و‌ امشب هم دوست داشتم این بحث رو بازتر کنیم. چرا نتیجه‌گرا نباشیم؟ مگه نتیجه مهم نیست؟ دوست خوبم، به قول شاعر گندم از گندم بروید جو ز جو! وقتی کشاورزی گندم بکاره، ممکنه جو برداشت کنه؟ کشاورز گندم رو که کاشت، آیا تا برداشت محصولش و مرحله به مرحله نگرانه که نکنه گندم‌هام جو بشه؟ در واقع نتیجه‌گرایی که از اون حرف می‌زنم‌ یه چیز ذهنیه که فقط انرژی شما رو می‌گیره! رشد اون محصول کار خداست! سهم کشاورز هم پاشیدن بذر و رسیدگی بود.
خوب ممکنه بگید این مثال با این مسئله که من کاری رو خوب انجام می‌دم، اما نتیجه دلخواهم نمی‌شه همخوانی نداره! مگه کار خوب نتیجه‌ی خوب نباید به من بده؟! به جمله‌ی قبل نگاه کنید: نتیجه‌ای که دلخواه شما نباشه، علیرغم هر ظاهری که داشته باشه، به معنای بد بودن اون نتیجه نیست! کسی که سهم خودش رو طبق خواست خدا به بهترین وجه انجام بده و زندگیش رو به مراقبت خداوند بسپاره و به او اعتماد کنه، خیالش راحته که هر چی پیش بیاد «خیره!» دقت کنید: «خیره»، نگفتم دلخواه شماست. همیشه مثال آمپول زدن رو برای دوستانم مطرح می‌کنم، آمپول درد داره، ناخوشاینده، دلخواه بیمار نیست، اما خیر او در این درده! دکتری که این آمپول رو تجویز کرده خیر بیمار رو می‌دونه، روز‌های بعدی رو می‌بینه که بیمار در لحظه‌ی درد کشیدن شاید نبینه! کار درست اعتماده و صبر!
پس جمع‌بندی بحث اینطور شد:
ما بهترین سعی و کوششمون رو برای زندگی طبق خواست خدا به کار می‌گیریم، برای نتایج حرص نمی‌خوریم، هر چیزی که پیش بیاد به خداوند اعتماد می‌کنیم و‌ ایمان داریم خیر ما در اونه! این میشه سبک زندگی کسی که زندگی‌اش رو به مراقبت خداوند سپرده و حاصل این سبک زندگی، آرامش و رضایتی عمیق و اتفاقاتی زیباست که در زمان خودشون به وقوع می‌پیونده.

1- به نظر شما خداوند چگونه از ما مراقبت می‌کنه؟
2- آیا بین آنچه خیر ماست با آنچه خوشایند ماست ممکنه تفاوت باشه؟ لطفاً توضیح بدید.