امروز از شما دوست خوبم می‌خوام که کمی دقیق‌تر به تمریناتی که در طول روز انجام می‌دید نگاه کنید. لطفاً به عمق و روح تمرینات دقیق بشید، آیا تمرینات شما برای شما به عادت‌هایی تبدیل شده که باید تیک بخوره و از کنارش عبور کنید، یا با عمق و روح اون تمرین ارتباط برقرار می‌کنید؟
از شما خواستم که حداقل پنج مرتبه در روز با خدای خودتون ارتباطی آگاهانه داشته باشید، به عمق این ارتباط در طول امروز نگاهی بیندازید، چقدر عاشقانه بود، چقدر در شما احساسات زیبا زنده کرد، چقدر در این گفت‌وگو خالقتون رو حس کردید، چقدر در طول تمرین حاضر بودید و در لحظه‌ی حال بودید؟!
پاسخ این سؤالات بسیار مهمه، چون یکی از حقه‌های ذهن اینه که با تیک زدن یک تمرین، توهم این‌که ما تمرینات رو به درستی انجام دادیم رو در ما به وجود میاره و ما از این مسئله غافل میشیم که تمرینی که روح و عمق نداشته باشه، ارتعاش و کارایی کافی رو برای تغییر در زندگی ما ایجاد نمی‌کنه!
در طول سالیان آموزشم افراد زیادی رو دیدم که از این‌که تمرینات در زندگی اون‌ها تغییری ایجاد نمی‌کنه شکایت داشتند و بعد از ریشه‌یابی متوجه شدیم که تمرینات اون‌ها بدون آگاهی، بدون حضور، بدون عمق و روح بوده و در مواردی حتی ذهنشون یک حقه‌ی دیگر هم به این بازی وارد می‌کرد! تمرین می‌کردند با این نیت که به خودشون ثابت کنند تمرینات جواب نمی‌ده! این حتی از مورد قبلی بدتر بود، چون این نوع تمرین بدون روح دقیقاً جواب عکس می‌ده و خودش مانع حصول هر نتیجه‌ای میشه.
از شما عزیزانم می‌خوام که هر تمرینی رو در مسیر رشد، با آگاهی، با حضور و با درک عمق و دلیل تمرین انجام بدید.
۱- آیا تمرینات شما عمقی که از اون صحبت کردیم رو داره؟