خوب وقتشه که در مورد احساسات با هم صحبت کنیم. بار‌ها خدمت عزیزانم عرض کردم که احساسات یکی از هدایای خداوند برای هدایت ماست. هر احساس یک پیام‌آور امین از جانب خداونده که پیامی رو برای ما میاره. این پیام، در حقیقت داره ما رو در اون لحظه راهنمایی می‌کنه. چه پیامی؟ تصور کنید در حال انجام آگاهانه‌ی یک خطا هستید، ناگهان «احساس گناه» به سراغ شما میاد. پیام این احساس چیه؟! خیلی ساده از طرف خداوند یک پیام رو رسونده که داری اشتباه می‌کنی! دست نگه دار! متوقف شو. می‌بینید این احساس چقدر زیبا با شما صحبت می‌کنه؟ این هدیه نیست؟
خوب باید با احساس چه کرد؟ معلومه! وقتی پیامی زیبا از جانب خداوند به دست من رسیده، باید به سرعت عملکرد لازم رو انجام بدم، از احساسم تشکر کنم و اجازه بدم محو بشه. یعنی در مورد این مثال، دست از اشتباه بردارم، اگر خسارتی وارد کردم جبران کنم، به مسیر درست برگردم و شکرگزاری کنم که خداوند از طریق این احساس با من ارتباط برقرار کرد و اجازه نداد اون رو ادامه بدم. این یک عکس‌العمل سالمه.
اما عکس‌العمل ناسالم حاصل از شیطنت ذهن چیه؟ حفظ و حمل این احساس! انگار که یک پستچی برای شما نامه‌ای آورده، اما شما پستچی رو بردارید، در یک گونی روی شانه‌تون حمل کنید! خوب معلومه که این پستچی تا زمانی که روی شانه‌ی شماست، داد و فریاد می‌کنه. در مورد این مثال هم همینطوره، اگر شما عملکرد درست رو انجام ندید، ذهن شما از اون لحظه شروع می‌کنه تلاش برای حفظ اون احساس و حتی تقویتش! شروع می‌کنه به صحبت کردن، می‌گه: دیدی چیکار کردی؟ دیدی چه خطایی کردی؟ چقدر آدم بدی هستی؟ عجب کار بدی بود که کردی… ادامه می‌ده، ادامه می‌ده و ادامه می‌ده! حتی هر روز این دیالوگ‌ها رو تکرار می‌کنه و رنگ و بوی جدید بهش می‌ده… این یعنی عکس‌العمل ناسالم و در واقع زندگی اکثر انسان‌ها طوریه که از کودکی تا سنین بزرگسالی، هزاران نفر از این پستچی‌های داد و فریاد‌کننده رو حمل می‌کنند!
و شما دانشجوی دوره‌ی رشد معنوی باید با این حقه‌های ذهنی، با احساساتتون، جایگاهش، چگونگی برخورد با اونها و روش ر‌ها کردنشون آشنا بشید. این مسیریه که به امید خدا با هم پیش می‌گیریم.
۱- چقدر احساساتتون رو می‌شناسید؟ در این لحظه نام چند احساس رو می‌تونید لیست کنید؟ لطفاً در مورد شناختتون از احساسات، یک توضیح کوتاه بنویسید.