آیا تمرین تمرکز بر تنفستون رو هر روز و مداوم و مستمر انجام می‌دید؟ اگر بله، چه نتایجی از اون گرفتید؟ اگر خیر چرا؟ اگر جواب شما بله هست، به شما تبریک می‌گم، اما اگر جواب خیر هست، اگر گاهی تمرینتون رو فراموش می‌کنید، اگر بعضی روز‌ها انجام می‌دید، اگر بی‌حوصله تمرین می‌کنید، اگر بعد از مدتی اون رو ر‌ها کردید یا اگر اصلاً اون رو انجام ندادید، وقتشه از شما بپرسم کجا دارید میرید؟! یک گنج در اختیار شما قرار داده شده، همینجوری رهاش می‌کنید؟ چیز‌هایی مهم‌تر از رشد، بیداری، آگاهی و حضور در زندگی شما وجود داره؟ الآن اتفاقی که در ذهن شما داره می‌افته هم جالبه، بهش توجه کنید! ذهن شما از دو ابزار در حال حاضر داره استفاده می‌کنه: یا داره توجیه می‌کنه: وقت ندارم! و حقیقت اینه که شما حتماً در طول روز چند دقیقه برای چنین تمرین مهمی وقت دارید! سخته! و واقعاً آیا چند دقیقه ریلکس کردن و یکجا نشستن سخته؟ و دلایلی مثل این‌ها که با کمی صداقت متوجه میشید علیرغم اینکه ظاهر موجهی دارند ولی واقعی نیستند. روش دوم ذهن عجیب تره! همون ذهنی که تا امروز نمی‌گذاشت مراقبه کنید شروع به سرزنش کردن شما می‌کنه! صداش رو گوش کنید! مثل یک استاد معنوی ظاهر میشه و شروع می‌کنه می‌گه ببین!یه تمرین به این سادگی رو نتونستی، تو اصلاً به درد این کار نمی‌خوری!یه کار به این سادگی ازت خواستن، چقدر بی‌تعهدی! چقدر انسان ضعیفی هستی… دوست خوبم، این هم یک تله‌ی ذهنیه! به لحظه‌ی حال وارد بشید! خودتون رو سرزنش نکنید، شما کسی هستید که از روی ناآگاهی و بخاطر فریب خوردن از بازی‌های ذهنش تمرین نکردن رو تجربه کرده و همین لحظه تصمیم می‌گیره آگاهانه تمرین کردن رو با عشق تجربه کنه، همین! نه سرزنشی نیازه نه هیچ چیز دیگری! کافیه بعد از خواندن این متن تمرینتون رو آغاز کنید و تا روزی که زنده‌اید ادامه بدید!
خوب برای عزیزانی که مستمر و مداوم تمرین رو انجام دادن (و عزیزانی که از دقایقی دیگه قراره مستمر این تمرین رو انجام بدن) کمی تمرین رو بسط بدم: روش دیگری برای تجربه‌ی سکوت و حضور، انجام هر کاری با تمامیت خودتونه. سعی کنید اعمالتون رو از حالت اتوماتیک به آگاهانه تبدیل کنید، وقتی رانندگی می‌کنید به تمام جزئیات دقت کنید و از رانندگی لذت ببرید، فشار دادن پدال‌ها، تعویض دنده و… همه رو با آرامش و حضور انجام بدید. موقع غذا خوردن، غذا بخورید، موقع راه رفتن، راه برید و موقع کار کردن، کار کنید! مهمه که کار‌ها رو با هم ترکیب نکنید! اجازه ندید ذهن شما وارد حالت اتوماتیک بشه یا افکار شما رو با خودشون ببرن! این کار به تمرینی مستمر نیاز داره، انتظار نداشته باشید که همین روز‌های اول ذهن شما با شما همکاری کنه و اجازه بده غرق در لحظه‌ی حال بشید، در مقابل کار‌های ذهن مقاومت هم نکنید، سعی کنید تماشاگر باشید و فقط هر وقت که متوجه شیطنت ذهن شدید به لحظه‌ی حال برگردید. این تمرین می‌تونه به یک سبک و روش زندگی و یک کار بسیار لذت بخش و آرامش بخش تبدیل بشه، همین‌امشب اون رو امتحان کنید.
۱-آیا تمرین تمرکز بر تنفس رو بطور مستمر انجام می‌دید.
۲- آیا ارتباط روزانه با خداوند رو بطور مستمر در زندگیتون دارید.
۳- آیا پر کردن چکاپ شبانه رو بطور مستمر انجام می‌دید.
۴- کدام تمرینات دوره رو بطور روتین در طول روزتون به کار می‌گیرید.
بله
مستمر هست ولی کم
بله
تنفس
بله
بله
بله
تنفس وتمرینهای روزانه
بله هرروز
بله ولی مستمر نه هنوز ،و کوتاه هنوز .ممکن تو یه هفته دوروز انجام نداده باشم
بله هر شب انجام میدم
تنفس ،الفا ،نوشتن شکرگزاری و حرف زدن با خدا
عبارات تاکیدی
یه سوال دارم ،ایا در زمان پیاده روی تا محل کار خب دوست دارم شکرگزاری یا عبارت بگویم پس اینکه متوجه فقط راه رفتن باشم ،از طرفی یه فرصت که همراه پیاده شکرگزاری کنم ،اینجا چکار کنم ؟